🐱 Element Nadwozia Zwiększający Przyczepność Pojazdu

Zderzak to istotny element nadwozia samochodu. Stanowi najbardziej wysunięta część karoserii pojazdu zarówno na jego przodzie, jak i z tyłu. Głównym zadaniem zderzaka jest amortyzowanie energii kinetycznej wytworzonej podczas zderzenia z przeszkodą lub innym pojazdem. Ma znaczenie w kontekście bezpieczeństwa podróżowania, ale Rodzaje nadwozia - kombi. Ten typ nadwozia charakteryzuje się wydłużoną częścią tylną. W rezultacie pojazdy te mają duże bagażniki - z reguły ich pojemność wynosi od 400 do 600 litrów, chociaż zdarzają się jeszcze większe. Kombi, jako rodzaj nadwozia, z reguły jest oferowany w wersji pięciodrzwiowej, chociaż w latach 90 Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „typ nadwozia auta” możesz je dodać za pomocą poniższego formularza. Pamiętaj, aby nowe definicje były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe zostanie zweryfikowane przez moderatorów. wyczuwalne „nurkowanie” pojazdu podczas hamowania, bujanie nadwozia podczas dynamicznego pokonywania zakrętów (wyczuwalne bujanie samochodu). Należy zaznaczyć, iż zużyte amortyzatory wpływają negatywnie nie tylko na stabilność pojazdu, przyczepność i pewność prowadzenia, ale także na prawidłowe działanie układu hamulcowego. @inproceedings{Cebula2013PomostyRS, title={Pomosty robocze samojezdnych maszyn g{\'o}rniczych jako element zwiększający bezpieczeństwo pracy podczas wykonywania obudowy wyrobiska chodnikowego}, author={Danuta Cebula and M. Kalita}, year={2013} } D. Cebula, M. Kalita; Published 2013; Engineering element nadwozia zwiększający przyczepność pojazdu - krzyżówka. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "element nadwozia zwiększający przyczepność pojazdu": SPOILER SPOJLER WZMOCNIENIE KAROSERIA RESOR BŁOTNIK ZDERZAK ANKIETER OSIE ZAWIESZENIE WYCIERACZKA PLATFORMA KOMBI BANT WTYCZKA POŚLIZG SMYK SMYCZEK WZÓR WYWROTKA w8GFV. Fot. Hunter, Saxon, archiwum Badania zawieszeń w samochodach Prawidłowo działające zawieszenia samochodu muszą reagować elastycznie na napotykane przez koła nierówności nawierzchni drogi i wygaszać wywołane nimi drgania mas resorowanych i nieresorowanych. W zawieszeniu samochodu wyróżniamy elementy: sprężyste (resory piórowe, sprężyny śrubowe, drążki skrętne, poduszki pneumatyczne); tłumiące (tłumiki cierne, hydrauliczne, pneumatyczno-hydrauliczne, pneumatyczne); prowadzące (wahacze, drążki reakcyjne) i ograniczniki ruchu (zarówno podczas ugięcia, jak i rozprężania). Badanie kompletnego zawieszenia obejmuje sprawdzenie: oporów tarcia związanych z ugięciem i rozprężaniem; luzów połączeń (sworzniowych, przegubowych i łożysk); stanu elementów sprężystych; stanu amortyzatorów. Opory tarcia towarzyszące pracy zawieszenia i elastyczność jego elementów sprężystych nie mogą przekraczać dopuszczalnych wartości, określonych przez producenta samochodu. Wyznacza się je przez pomiar ugięcia zawieszenia (czyli na przykład zmiany odległości środka koła od krawędzi nadkola) pod wpływem znanego obciążenia pionowego i czasu, w którym ta zmiana następuje. Szybkość zmian jest odwrotnie proporcjonalna do wartości tarcia, skok ugięcia zaś – odwrotnie proporcjonalny do sztywności elementu sprężystego. Różnica sztywności obu zawieszeń jednej osi nie może przekraczać 10%. Luzy w połączeniach ocenia się w trakcie oględzin zawieszeń poddawanych działaniu tzw. szarpaków. Organoleptyczna kontrola elementów tłumiących polega na sprawdzeniu stanu ich zamocowania, kompletności i szczelności (ewentualna obecność wycieków) amortyzatorów hydraulicznych. Przed przystąpieniem do oceny działania amortyzatorów należy usunąć luzy w całej konstrukcji zawieszenia i doprowadzić ciśnienie w ogumieniu kół do wartości zalecanej przez producenta pojazdu. Jakość samego tłumienia można badać metodą drgań swobodnych albo metodą drgań wymuszonych. Pierwsza z nich polega na wprowadzaniu w ruch drgający kół jednej osi, za pomocą wymuszenia jednoimpulsowego. Można to osiągnąć, przeciągając tę oś (przednią lub tylną) przez nierówność w kształcie klina, stąd nazwa metody „zrzut z klina”. Badanie to wykonuje się dla obu kół danej osi. Stan amortyzatorów ocenia się na podstawie porównania liczby zarejestrowanych półokresów drgań nadwozia z wynikami wzorcowymi dla tego modelu pojazdu. W innych wariantach tej metody drgania wymusza się przez raptowne opuszczenie płyty najazdowej spod badanego koła lub przez nagłe odciążenie obciążonego wcześniej przodu bądź tyłu nadwozia. Stan amortyzatorów określa się podobnie, jak w poprzednim wariancie. Metoda drgań swobodnych jest mało dokładna, wręcz orientacyjna. Uzyskiwana tu częstotliwość drgań zawiera się w granicach 0,7-1,5 Hz, a kryterium oceny jakości amortyzatorów jest liczba oraz szybkość zanikania półokresów drgań. Zakres uzyskiwanych tu częstotliwości nie powoduje powstawania drgań rezonansowych będących skutkiem oddziaływania mas nieresorowanych na resorowane i mających bardzo istotne znacznie dla komfortu oraz stabilności ruchu pojazdu, czyli bezpieczeństwa jazdy. W metodzie drgań wymuszonych ruch zawieszenia wywoływany jest całą sekwencją impulsów powtarzających się z określoną częstotliwością. Pozwala to uwzględnić w badaniach fakt, iż amortyzator hydrauliczny charakteryzuje się różnymi wartościami siły tłumienia przy ściskaniu i odprężaniu zawieszenia, mimo identycznych w obu wypadkach prędkości ruchu jego tłoka. Komfort jazdy wymaga, by ruch koła w dół podczas przejeżdżania przez nierówność wklęsłą nie powodował przemieszczenia się całego nadwozia. Siła tłumienia musi być więc na tyle duża, aby powstrzymywać wpadanie koła do zagłębienia jezdni. Z kolei na nierówności wypukłej ruch koła w górę nie może powodować unoszenia nadwozia, czyli siła tłumienia powinna być odpowiednio mała. Inne jednak wymogi, dotyczące charakterystyki amortyzatora, wynikają z kwestii bezpieczeństwa jazdy. Stabilność ruchu pojazdu zależy bowiem od zachowania optymalnej przyczepności pomiędzy bieżnikami kół a nawierzchnią jezdni. Przyczepność rośnie wraz z pionowym obciążeniem koła, więc wszelkie jego zmiany na skutek oddziaływania nierówności drogi mają na bezpieczeństwo jazdy wpływ negatywny. Dlatego w nowoczesnych amortyzatorach klasyczną konstrukcję hydrauliczną uzupełnia gazowy element sprężysty, zwiększający pionową sztywność zawieszenia. Do badań takich amortyzatorów metoda drgań swobodnych okazała się całkowicie nieprzydatna. Pierwszą konstrukcją testera pracującego metodą drgań wymuszonych było urządzenie oprac owane przez firmę BOGE. Badanie polega w nim na wymuszeniu drgań koła spoczywającego na płycie najazdowej stanowiska diagnostycznego o częstotliwości wyższej od rezonansowej (częstotliwość początkowa 15 Hz przy skoku 9 mm). Po wyłączeniu wymuszenia następuje zanikanie drgań tłumionych przez amortyzator. Rejestrowany jest przebieg częstotliwości drgań i oddziaływanie mas nieresorowanych na resorowane. Przy częstotliwościach rezonansowych następuje gwałtowny wzrost amplitudy drgań. Im jest on większy, tym słabszym tłumieniem charakteryzuje się badany amortyzator. Rezultatem badań jest wykres przebiegu wielkości amplitudy przemieszczeń tłoka amortyzatora w funkcji czasu. Można na nim wyróżnić trzy zakresy: uzyskany bezpośrednio po wyłączeniu wymuszenia, gdy amplituda stopniowo rośnie przy jednoczesnym spadku częstotliwości, drgań rezonansowych, w których amplituda zdecydowanie rośnie (zaznaczono tu jej maksymalną wielkość Amax charakteryzującą stan amortyzatora), zanikania drgań, gdzie zarówno częstotliwości, jak i amplituda maleją do zera. Ocenę amortyzatora przeprowadza się według następującego kryterium: gdy Amax Agr, uznaje się go za niesprawny, przy czym Agr jest graniczną wartością amplitudy, po przekroczeniu której amortyzator uznaje się za niesprawny. Metoda BOGE posiada tę niedogodność, że trzeba dysponować aktualnymi danymi o granicznej wartości amplitudy odnośnie każdego zamontowanego w zawieszeniu amortyzatora. Obecnie w stacjach kontroli pojazdów testy oparte na drganiach wymuszonych prowadzone są systemem zmiennej częstotliwości wymuszenia, opracowanym przez Europejski Związek Producentów Amortyzatorów (EUSAMA). Polega on na kinematycznym pobudzeniu badanego koła do drgań harmonicznych o stałej amplitudzie i wybranej częstotliwości początkowej, wyższej od częstotliwości drgań własnych zawieszeń i kół. Po wyłączeniu napędu wymuszającego następuje wygasanie drgań. Podstawą oceny stanu amortyzatora jest wyrażony w procentach stosunek minimalnej wartości nacisku koła na płytę wymuszającą drgania do statycznego nacisku tego koła na podłoże. Procedura pomiaru wg EUSAMA jest następująca: Każde z kół pojazdu powinno być poddane osobno pionowym drganiom harmonicznym o amplitudzie 6 mm, wymuszonym kinematycznie. Drgania płyty, na której spoczywa koło, powinny być wzbudzane przez około 5 sekund, do uzyskania częstotliwości 24 Hz. Po uzyskaniu wymaganej częstotliwości wymuszeń należy je wyłączyć, by płyta wraz z kołem podlegała drganiom gasnącym aż do całkowitego ich zaniku. W czasie wygasania drgań powinna wystąpić częstotliwość rezonansowa danego zawieszenia, która dla samochodów osobowych wynosi 10-17 Hz. Podczas drgań gasnących mierzona jest siła docisku koła do płyty, a zakres jej zmian jest podstawą oceny stanu amortyzatora, według podanej wyżej zależności. Należy zwrócić uwagę, czy w zawieszeniu nie występuje nadmierne tarcie, gdyż może ono sprawić, że największe odchylenia wartości nacisku koła nie wystąpią podczas rezonansu. Pomiar stanu zawieszenia metodą EUSAMA (FWT 2000) Interpretacja wyników badań metodą EUSAMA: akryt. <= 61% – kontakt dynamiczny koła z podłożem jest bardzo dobry, co oznacza bardzo dobrą skuteczność tłumienia; 41% <= akryt. <= 60% – dobra skuteczność tłumienia; 21% <= akryt. <= 40% – średnia skuteczność tłumienia; 1% <= akryt. <= 20% – niedostateczna skuteczność tłumienia, konieczność wymiany amortyzatora. Różnica między wskaźnikami dla prawego i lewego koła tej samej osi nie może przekraczać 20%. Wartości wskaźnika EUSAMA nie osiągają 100%, ponieważ taka wartość występuje przy zawieszeniu całkowicie sztywnym. Dla nowych amortyzatorów wskaźnik ten wynosi około 80%. Należy jednak zaznaczyć, że w małych samochodach z przednim napędem nowe amortyzatory tylne osiągają wskaźnik akryt około 30%. Różne wersje zawieszeń oraz ciągle zmieniające się parametry konstrukcyjne pojazdów sprawiają, że ocena ich stanu technicznego wymaga ciągłej aktualizacji bazy danych. W metodzie EUSAMA oraz zmodyfikowanej metodzie BOGE dokonuje się tego przez wprowadzanie określonych algorytmów przeliczeń wyników pomiaru , co znacznie skraca procedurę diagnozowania. W artykule wykorzystano materiały firm: Saxon i Hunter Zderzaki samochodowe to element nadwozia, który jest bardzo narażony na różnego rodzaju uszkodzenia. Otarcia parkingowe, uszkodzenia podczas wyjazdów z zasp śnieżnych, wyłamania, spowodowane zawadzeniem o wysoki krawężnik, kolizje z innymi autami, odpryski kamieni spod kół innych aut, podrapanie przez roślinność – istnieje jeszcze wiele innych uszkodzeń. Jak wygląda naprawa zderzaków i dlaczego warto powierzyć ją w ręce specjalistów? Wygląd i stan zderzaków ma ogromny wpływ na ogólny wygląd samochodu. Połamane, podrapane, albo dziurawe zderzaki wyglądają bardzo nieestetycznie i od razu rzucają się w oczy. Maja też wpływ na wartość auta, co jest szczególnie ważne przy sprzedaży. Nic zatem dziwnego, że większość kierowców stara się jak najszybciej usunąć auta ma do wyboru następujące możliwości:zakup nowego, oryginalnego zderzaka – efekt jest natychmiastowy i pozbawiony jakiegokolwiek ryzyka. Niestety, jest to rozwiązanie najdroższe, a w przypadku nowszych aut koszt zderzaka jest bardzo nowego zamiennika – rozwiązanie tańsze, ale jest spore ryzyko. Zamienniki nie zawsze są wykonane tak, jak powinny być. Nie wszystko może pasować, jakość użytych materiałów jest niższa niż w przypadku części oryginalnych. Poza tym inny może być odcień koloru lakieru bazowego i zderzak będzie „odstawał” od reszty używanego zderzaka z demontażu – rozwiązanie tanie, ale obarczone największym ryzykiem. Zderzak może być mocno uszkodzony i to nie tylko pod względem wyglądu, ale i mocowań. Poza tym inny może być odcień lakieru, jakim został naprawa uszkodzonego zderzaka – możliwa do wykonania, ale tylko w przypadku niewielkich uszkodzeń. Efekt nie zawsze bywa taki, jakiego się naprawa uszkodzonego zderzaka – najbardziej optymalne rozwiązanie pod względem koszt/ dzisiejszym artykule chcielibyśmy zająć się właśnie profesjonalną naprawą zderzaków w wyspecjalizowanym warto skorzystać z naprawy zderzaków w profesjonalnej firmie?Efekt wykonanej naprawy jest świetny, a specjaliści potrafią eliminować duże odkształcenia, pęknięcia czy dziury po odłamanych fragmentach odzyskuje swój pierwotny zawsze idealnie dobiera kolor zderzaka do reszty za usługę jest bardzo atrakcyjna w stosunku do zakupu nowego profesjonalnych warsztatach stosuje się specjalistyczne metody, wymagające odpowiednich urządzeń i materiałów, a także dużego metody naprawy zderzaków samochodowych Przy produkcji współczesnych samochodów, w tym zderzaków oraz osłon zderzaków, stosuje się kilkadziesiąt rodzajów tworzyw sztucznych. Podstawowym składnikiem tworzyw sztucznych są polimery, a poza nimi stosuje się napełniacze, zmiękczacze, pigmenty koloryzujące oraz inne dodatki. Przed wykonaniem profesjonalnej naprawy, konieczna jest identyfikacja tworzywa (a dokładnie polimeru), z jakiego zderzak został wykonany. Bez względu na to, czy zderzak ma być klejony, czy samochodu zgodnie z prawem powinien umieścić na wewnętrznej części zderzaka oznaczenie, z jakiego tworzywa został on wykonany. Oznaczenie może jednak ulec zatarciu. Wówczas specjalista z warsztatu musi wykonać szereg prób, mających na celu zidentyfikowanie tworzywa. Polegają one na wykonaniu obróbki mechanicznej albo szlifowania na niewielkiej części zderzaka, wykonania próby palności, próby pływalności, rozkładu tworzywa pod wpływem wysokiej temperatury, a także jego właściwości podczas rozpuszczania się w określonych roztworach. Dopiero po identyfikacji tworzywa, można przystępować do profesjonalna naprawa zderzaka składa się zazwyczaj z pięciu etapów:demontaż zderzaka, oczyszczenie miejsca uszkodzenia,identyfikacja uszkodzeń i materiału, z jakiego zbudowany został zderzak,wybór metody naprawy, właściwa naprawa i końcowa obróbka,dobór lakieru, lakierowanie i schnięcie, deformacji zderzaków poprzez nagrzewanie uszkodzonego miejscaW tym przypadku stosuje się intensywne, miejscowe nagrzewanie, aby usunąć niewielkie zderzaków samochodowychTa metoda naprawy sprawdza się przy wgnieceniach, których nie można wyprostować, bo mogłoby to doprowadzić do pęknięć. Zdeformowane albo uszkodzone miejsce jest myte, suszone, odtłuszczane za pomocą specjalnego środka, a następnie pokrywane kolejnymi, bardzo cienkimi warstwami szpachli do tworzywa sztucznego. Po całkowitym wypełnieniu miejsca uszkodzenia, szpachla jest polerowana do zderzaków samochodowychBardzo często stosowana metoda w firmach, które naprawiają zderzaki samochodowe. Naprawa pozwala usunąć pęknięcia, dziury i wiele się dwie metody – gorące powietrze, kierowane przez specjalną dyszę albo nagrzaną, metalową stopkę. Temperatura gorącego powietrza albo stopki musi być dostosowana do danego materiału i zawiera się w przedziale od 250 do 600 st. Celsjusza. W metodzie tej stosuje się specjalne druty spawalnicze z tworzywa sztucznego, umieszczane w miejscu uszkodzenia. Gorące powietrze albo rozgrzana metalowa stopka topią drut spawalniczy z tworzywa i jego otoczenie, które tworzą jednolitą spoinę, zapewniającą taką wytrzymałość, jak standardowy materiał, z którego wykonano wzmocnienia miejsca naprawy, przy większych uszkodzeniach, stosuje się dodatkowo metalowe druty wzmacniające (rozgrzewa się je i wtapia się je w naprawiane miejsce przed zastosowaniem spawania) albo aluminiowe siatki wzmacniające, również wtapiane w naprawiane wszystkie tworzywa nadają się do spawania. Można spawać PCW, PE (polietylen), PA (poliamid) czy PMMA (polimetakrylan metylu). Każde z wymienionych tworzyw wymaga zastosowania odpowiedniej temperatury spawania, stąd konieczność precyzyjnego określenia materiału, z jakiego wykonano zderzaków samochodowychTo również bardzo popularna metoda. Klejenie można stosować w przypadku wszystkich tworzyw sztucznych. W tym przypadku także bardzo ważna jest odpowiednia identyfikacja materiału, co pozwala na właściwy dobór klejów. Stosuje się kleje poliuretanowe i albo dziurawe miejsca trzeba odpowiednio przygotować mechanicznie – w zależności od uszkodzenia, trzeba rozszerzyć szczeliny, zabezpieczyć powierzchnię przed dalszym pękaniem a także oszlifować miejsce naprawiane miejsce musi zostać dokładnie umyte, wysuszone, a także odtłuszczone za pomocą środka chemicznego. W przeciwnym razie klej nie uzyska właściwej przyczepności. Czasami stosuje się też odpowiedni podkład gruntujący tzw. promotor adhezji, który zwiększa przyczepność wzmocnienia stosuje się metalowe klamry wzmacniające (najczęściej w przypadku pęknięć), albo aluminiowe siatki wzmacniające (w przypadku dziur i większych ubytków).Dopiero teraz można nanieść odpowiednią warstwę kleju na naprawiane miejsce i odczekać do jego właściwego utwardzenia. Proces twardnienia kleju można przyspieszyć, stosując ogrzewanie albo inne metody, właściwe dla danego rodzaju kleju. Niektóre kleje wymagają do 24 albo 48 godzin, aby osiągnąć właściwą tym naprawa zderzaków się nie kończy. Po zakończonym szpachlowaniu, spawaniu albo klejeniu, naprawiane miejsce musi zostać poddane obróbce mechanicznej czyli szlifowaniu tarczami ściernymi o określonej grubości, do uzyskania idealnej gładkości. W niektórych przypadkach po nagrzewaniu albo spawaniu, trzeba dodatkowo zastosować szpachlę do tworzywa, aby uzupełnić ubytki i wyrównać wszelakie etap naprawy zderzaków samochodowych z tworzywa sztucznego, to lakierowanie. Miejsca, które mają być pokryte lakierem (a więc naprawiane i ich okolice, chyba, że cały zderzak ma zostać polakierowany), muszą być czyste, suche i odtłuszczone. Reszta musi być zabezpieczona. W zależności od tworzywa, z jakiego wyprodukowany został zderzak, stosuje się podkład gruntowy – kontaktowy (zwiększający przyczepność) albo uelastyczniony (zwiększający elastyczność).Bardzo ważny jest odpowiedni dobór koloru lakieru bazowego. Najczęściej dobiera się go na podstawie kodu koloru, zapisanego w numerze VIN samochodu. Pozwala to uzyskać kolor identyczny z tym, który zastosował producent w nowym samochodzie. Ale w przypadku aut kilku i kilkunastoletnich trzeba wziąć pod uwagę to, że kolor nadwozia mógł ulec wyblaknięciu. W tym przypadku lakiernik musi sam dobrać kolor zderzaka do barwy nadwozia, aby zderzak od niego nie odstawał, co jest potem bardzo dobraniu koloru, natryskuje się lakier bazowy na miejsca naprawiane. Po wyschnięciu lakieru bazowego, miejsca naprawy oraz jego okolice pokrywa się lakierem bezbarwnym, najczęściej akrylowym. Po jego wyschnięciu zderzak poddawany jest polerowaniu. Pozostaje już tylko jego trwa naprawa zderzaka? Wszystko zależy od uszkodzeń, zastosowanych metod oraz dobranych materiałów. W wielu firmach spawanie i malowanie zderzaka zajmuje łącznie kilka uszkodzenia zderzaków samochodowychUszkodzenia parkingowe – otarcia albo uderzenia w inne auta, lub elementy architektury miejskiej (słupki betonowe itd.).Uszkodzenia podczas wjeżdżania w ciasne miejsca – otarcia o ściany wąskich bram lub spowodowane uderzeniem w wysoki krawężnik – niszczą dolną cześć zderzaka, poza tym powodują urywanie osłon chłodnicy i silnikaUszkodzenia spowodowane jazdą w terenie – odpryski kamieni na szutrowych drogach, porysowanie zderzaka przez gałęzie lub roślinnośćUszkodzenia zimowe – uderzenie zderzakiem w zmrożoną warstwę śniegu i jego mechaniczne uszkodzenieUszkodzenia kolizyjne – wgniecenia i pęknięcia, spowodowane uderzeniem w inne autoUszkodzenia wypadkowe – najczęściej bardzo poważne, kwalifikujące zderzak do wymianyKształt zderzaków współczesnych samochodów jest związany między innymi z koniecznością minimalizacji uszkodzeń ciała pieszych w ewentualnych wypadkach. Wielu producentów aut stosuje bardzo słabe zderzaki, które nawet w przypadku niewielkiej kolizji, nie chronią auta. Dodatkowo ich przemieszczenie powoduje uszkodzenia szeregu innych elementów: atrap chłodnicy, błotników, reflektorów, lamp, czy elementów mechanicznych, chłodnic cieczy, klimatyzacji albo turbosprężarki a nawet bardzo drogich głowic radarowych tempomatów i systemów czym warto pamiętać? Profesjonalna naprawa zderzaka samochodowego to bardzo korzystne i efektowne rozwiązanie, pozwalające usunąć uszkodzenie stosunkowo niewielkim kosztem. Jeśli w Twoim aucie zderzak uległ uszkodzeniu, nie szukaj części z demontażu, tylko odwiedź jeden z poniższych warsztatów w Twojej okolicy. Rodzaje nadwozi samochodowych to dla osób zorientowanych w temacie motoryzacji rzecz oczywista. Jednak kiedy dopiero zaczynamy swoją przygodę z motoryzacją, dokładne określenie konkretnego typu nadwozia może nie przyjść nam tak łatwo. W artykule przedstawimy opisy rodzajów nadwozia oraz klas samochodów. Komentarze(0)Pokaż: NajnowszePopularneNajstarszeUwaga, Twój komentarz może pojawić się z opóźnieniem do 10 minut. Zanim dodasz komentarz -zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów. © Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL

element nadwozia zwiększający przyczepność pojazdu